-Hej. - Powiedziałm.
-No cześć.
-Jak tam?
-Spoko.
Nagle nie spodziewanie z mojej torby wyleciały papierosy.
-Och...Nie nie tylko nie to. Tylko nie to!!!
-Acha! Wiedziałem że coś ukrywasz. -Powiedział zadowolony Kastiel.
-TY! Jeśli komuś powiesz to zrobię z ciebie marmoladę. - Powiedziałam z krzykiem.
-A co będę z tego miał?
-Satysfakcję z tego że ten głupi blondas nie nakabluje dyrce i że nie będę miała kazania od ciotki?
-Hmmm...No dabra.
-Słuchaj jeżeli myślisz że mnie przelecisz to się grubo...Czekaj co powiedziałeś? Że nie powiesz czy mi się przesłyszało?
-Dobrze słyszałaś nie powiem.
-A to niby dla czego?
-Powiem ci póżniej po ostatniej lekcji.
Po tych słowach zadzwonił dzwonek Kastiel chwycił moją rękę i zaciągnął mnie na lekcjie.
Niestety byłam skazana siedzieć z blondasem w pierszej ławce, bo pan Farazowski uznał że siedzenie w ostatniej ławce na dodatek z Kastielem jest nie dobre dla mojej edukacji. Po lekcjach Kastiel zaprosił mnie do siebie. Szłam i szłam omijając mój dom przypomniałam że w środku jest Barry.
-No jesteśmy zapraszam do mojego królestwa. - Rzekł mi i otworzył drzwi.
-Och...Ale masz ładnie.
Na pierwszy żut oka pojawiła mi się jego mama i jakaś mała dziewczynka. Ale również beżowe ściany, ciemna drewniana podłoga, beżowa kanapa i trzy fotele. Na przeciwko kanapy znajdował się telewizor. Zaraz za salonem była kuchnia w której była jego mama.
-Dzień dobry.
-Dzień dobry. - Powiedziała radosnym głosem kobieta. Mama Kastiela ma blond włosy i niebiesko-szare oczy.
-Kastiel kto to? - Zapytała się dziewczynka.
-Holy jest Alex, Alex to jest Holy.
Holi ma blond włosy jak ich mama, ale szare oczy jak Kastiel. Ma ona z 12lat może 11.
-Miło mi.
-Mi również. - Powiedziałam po czym mnie i Kastiela zawołała ich mama.
-Skarbie kto to jest?
-To jest Alex moja...
-DZIEWCZYNA!!! - Krzyczała Holy.
-Nie to nie moja dziewczyna.
-A powinna bo pasuje do ciebie, ale widać że jest nie śmiała.
-Młoda cię zpaliła. - Powiedziała jego mama.
-Mamo. Dacie mi powiedzieć.
-No mów synek.
-Więc jak zaczołem to jest Alex moja przyjaciółka.
-Serio? - Zapytałam się zdziwiona
-Tak serio. A teraz choć. - Kastiel zaciągnoł mnie do swojego pokoju przy okazji zamykając je na klucz.
-To co robimy?
-A jak ci się wydaje. Miałem ci powiedzieć co i jak.
-A no tak. Mów.
-Na pewno?
-Tak.
-Kocham cie.
-Dobra a tak na serio?
-No tylko to.
-Co?! Czy ty mi wyznałeś miłość?
-Tak.
-Ale jesteś podrywaczem dlaczego mam ci wieżyć?
-Bo ja nie wyznaję miłości.
-Dobra powiedzmy że ci wierzę.
W tym momencie Kastiel popchnął mnie na łóżko i zaczął całować. Nie wiem czemu, ale mu uległam i dałam mu się zabrać. Zaczął rozpinać mi koszulę a ja nie chciałam być gorsza więc też ściągnęłam mu bluzkę. Potem zaczoł zdejmować mi spodnie. Następnie on sam też je ściągnoł. I tak stał się mój drugi raz. Tak dobrze drugi nie pierwszy tylko drugi. Pierwszy był przypadkowo no wiecie impreza. Po tym jak skończyliśmy od razu się położyłam i zasnełam wtulając się w jego tors.
Wybaczcie że krótki, ale jutro będzie następny. A jeszcze następny we wtorek.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz